ایینه ها

شبی باز باران و باد

شکستند عمری سکوت مرا

شکستند بغضی که صد سال بود

نهان بود در گوشه ای بی صدا

شکستند ایینه ای را که چند

تماشاگر چشم های تو بود

همان چشم های که روزی به من

جهانی پر از عشق را داده بود

شکستند ان ساعتی را که من

دران میشمردم عبور تورا

در ان میشمردم و دلواپسی

به مرز جنون میکشیدی مرا

شبی باز باران وصد خاطره

از ان لحظه هایی که به بودنت

مرا میکشیدی به دیوانگی

شبی باز باران وان رفتنت

شبی که شکستی غرورمرا

همانی که با عشق تو ساختم...

شبی باز باران ودلخستگی

شبی باز باران و ایینه

شبی باز باران و.....